चारुशीला 12 | Charushila

चारुशीला 12

“परत जा तू टिकणार नाही जास्त दिवस इथे ” चारुशीला (Charushila )एकदम चमकली. मागे वळून पहिले तर गोधुमावशी गाडीमगे थरथरत उभ्या उभ्या होत्या.

खूप दिवस आंघोळ न केल्यामुळे अंगाचा वास येत होता. साडी सुद्धा एकदम काळवंडलेली दिसत होती. अस्ताव्यस्त झालेले केस वाऱ्याने उडत होते.” ए हो मागे. ड्राइवर ओरडला.

दादा असुद्या असं म्हणत चारुशीला खाली उतरली आणि गोधू मावशीकडे गेली आणि हात धरत म्हणाली….”गोधू मावशी यां ना इकडे मला बोलायचंय तुमच्याशी. परंतु गोधू मावशीची नजर काही स्थिर नव्हती. तिची नजर सगळीकडे भिरभीरत होती. हातात शिळ्या भाकरीचे तुकडे होते.

खूप भूक लागल्यासारखे ती ते तुकडे पटापट खात होती. गोधू मावशी तुम्हाला भूक लागली आहे का? काही खायला देऊ का? चारुशीलाने असे म्हणताच ” तुला सांगितले होते निघून जा.. गेली नाहीस बघितले ना काय झाले. अजूनही वेळ गेलेली नाही. ” आता मात्र चारुशीला एकदम घाबरली.

“वहिनीसाहेब ती वेडी आहेत. तिचे म्हणणे मनावर घेऊ नका चला घरी वाट बघत असतील सगळे.” दादा थांबा ना थोडा वेळ मला बोलायचं आहे. तेवढ्यात गोधू मावशीने चारुशीला च्या हातात ड्रायव्हरच्या नकळत काहीतरी कोंबले आणि तिथून पळत सुटली.

गोधमावशी थांबा ना. वहिनीसाहेब जाउद्या चला जाऊ या घरी. ड्रायव्हरने चारुशीला असे म्हटल्यावर चारुशीला गाडीत बसली. हाताची मूठ उघडून पाहिली. तर एक पेपरच्या गोळा होता. तिने तो पेपरचा गोळा उघडला आत मध्ये काहीच नव्हते. आपण ज्यासाठी आलो त्यातले आपल्याला काहीच कळाले नाही याचे दुःख चारुशीलाला होत होते. तिने तो पेपरचा गोळा पर्समध्ये ठेवला आणि घरी आली.

“कुठे गेली होतीस चारू… आल्या आल्या अवंतिका ने विचारले. अगं काही नाही जरा मंदिरात जाऊन आले. आजकल मंदिरात जास्तच जायला लागली आहेस. असे अवंतिका ने म्हणतात चारुशीला चमकली. असं काही नाही ग मला सवयच आहे पहिल्यापासून. चारुशीला ला मात्र अवंतिकाच्या बोलण्यात तिरकसपणा जाणवला.

ती तिच्या खोलीमध्ये आली. चार दिवस माहेरी जाऊन यावे का असे विचार त्याच्या डोक्यात येऊ लागले. परंतु आपण गेल्यानंतर अवंतिका आहेच पवन च्या पुढे पुढे करायला. असे तिला वाटून गेले. एका वेगळ्याच चक्रात अडकली होती . गोधू मावशीच्या बोलण्यात आणि सुशीला ताईंच्या जाण्यां मध्ये काहीतरी संबंध आहे असे तिला वाटून गेले. फ्रेश होऊन ती किचन मध्ये चहा टाकण्यासाठी गेली. तर रुक्मिणी मावशी तिथे किचन साफ करत होती.

रुक्मिणी मावशी तुम्हाला गावातल्या गोधू मावशी माहित असतीलच ना? कोण ती वेडी ? रुक्मिणी मावशीनी एकदम उत्तर दिले. हो हो त्याच. चारू म्हंटली. गावभर फिरत असते ती. नवरा गेल्यापासून ठार वेडी झाली आहे. का ग?

नाही नाही असेच विचारले. म्हणजे त्यांना गावात स्वतःचं घर नाही का? आहे ना भरपूर मोठे घर आहे. एवढ्या मोठ्या घरात भुतासारखी एकटीच राहत होती. तिला तो वाडा खायला उठायचा म्हणून ती आता गावाबाहेरील झोपड्यांच्या वस्ती मध्ये राहते. दिवसभर गावभर वेड्यासारखी हिंडते. आणि रात्रीची झोपडीत झोपते. रुक्मिणी मावशींनी माहिती सांगितली. इथून जवळ आहे का तिचे घर? चारुशीलाने असे विचारताच रुक्मिणी मावशी संशयाने चारुशीलाकडे पाहू लागल्या.का ग असं का विचारलेस तुला भेटली होती का ती?

नाही नाही मी देवळात चालले तेव्हा मला दिसल्या कुतूहल म्हणून विचारले बाकी काही नाही. असं म्हणून चारुशीलाने रुक्मिणी मावशी नां टाळले. रुक्मिणी मावशींना नक्कीच गोधू मावशी बद्दल काहीतरी माहिती आहे हे एव्हाना चारुशीलाला कळलेच होते.

संध्याकाळचा स्वयंपाकाची तयारी झाली. पवन आला आणि जेवून सगळेजण झोपायला गेले. चारुशीला सगळं किचनमधलं आवरून तिच्या खोलीमध्ये गेली. पवन पुस्तक वाचत होता. देवळात गेलेले पवनला सांगावे की नाही या विचारात चारुशीला होती.

“कसल्या विचारात आहेस चारू ” पवनने विचारताच काही नाही रे असच. असं म्हणून ती पर्स उचलून कपाटात ठेवणार तेवढ्यात तिला तो पेपरचा गोळा दिसला. कचऱ्याच्या डब्यात टाकून देण्यासाठी तिने तो हातात घेतला. टाकण्याआधी तिने तो पेपरचा गोळा पुन्हा उघडून पाहिला. आणि एकदम तिचे लक्ष त्या पेपरच्या गोळ्यातल्या फोटोकडे गेले आणि ती एकदम दचकली.

क्रमश….