चारुशीला -16
चारू….. पवनची किंचाळी ऐकून चारुशीला(Charushila)पळतच तिच्या खोलीकडे निघाली. मागोमाग अवंतिका हि आली. चारुशीला आतमध्ये जाऊन पाहते तर पवन एकदम घाबरलेला आणि घामाघूम झालेला दिसला.
“काय रे पवन काय झाले. अग कोणीतरी येऊन माझा गळा आवळत होते. काय? चारुशीला एकदम ओरडली. तिने पवनच्या गळ्याकडे पाहिले तर त्याच्या गळ्यावर खरोखर नखांच्या खुणा होत्या. अरे कोण आलं होत आणि कुठून आम्ही तर आत्ताच घरात आलो. घरातला अर्धा ओरडा ऐकून संपतराव सुद्धा आले. झालेला प्रकार त्यांना कळाल्यावर ते एकदम स्तब्ध झाले.
पवन चल आपण डॉक्टर कडे जाऊन येऊ मी ड्रायव्हर दादांना फोन करते.” नाही चारू नको” बरा आहे मी आता. पवन कसबसा म्हटला. चारुशीला खूपच घाबरली होती. नक्की काय चालले आहे तेच तिला कळेना.
“आपण हे सगळं पोलिसांना सांगितले पाहिजे.” चारुनी असे म्हणताच. “नाही नाही हे काम इथल्या जवळच्याच कुणाचं तरी असणार. आम्ही बघतो काय करायचं ते. चारू तू पवन च्या गळ्याला क्रीम लाव.” संपतराव बाहेर गेले आणि ड्रायव्हरला फोन करून गावातील दोन माणसे बंगल्याबाहेर देखरेखी साठी ठेवली.
आता मात्र चारुशीला ला वेड्या गोधू मावशीच्या बोलण्यात काहीतरी तथ्य आहे असे वाटू लागले. रात्री खिडकीबाहेर दिसणाऱ्या दोघी आणि दिवसा घरात दरोरोज काहीतरी नवीन संकट. ह्या सगळ्यांच्या भीतीने पळून न जाता. हे सगळे घडण्यामागे कोणाचा हात आहे. हे शोधून काढणे फार महत्त्वाचे आहे असे तिला वाटून गेले.
आता घाबरून चालणार नाही. घरात आणि घराबाहेर बारिक नजर ठेवायची असं तिने ठरवले. हे सगळे घडन्यामागे घरातल्या लोकांची साथ असावी. असे तिला राहून राहून वाटतं होते. पण विचारणार कोणाला आणि काय.यां विचारातच तिला झोप लागली. पवनही झोपला.
बंगल्याबाहेर दोघेजन पाहऱ्यासाठी ठेवले होते. संपतराव निर्धास्त होऊन झोपले. रात्री 2-3 च्या सुमारास पुन्हा चारुशीलाला कोणाच्या तरी कुजबुजण्याने जाग आली. आता मात्र ती सगळं सावधपने हाताळणार होती. तिने हळुच खिडकीच्या सापटीतून बाहेर बागेत पहिले. परत त्याच दोन आकृत्या तिला दिसल्या.
ती एकदम सावकाश पणे खोलीचा दरवाजा उघडून अवंतिका च्या खोलीकडे गेली. आणि हळू आवाजात दरवाजावर हात ठेऊन दरवाजा वाजवणार तेव्हड्यात दरवाजा आतून लॉक नसल्यामुळे आपोआप उघडला. आता अवंतिका नव्हती. तिला वाटले बाथरूम मध्ये असेल पण बाथरूम मधेही कोणी नव्हते.
आता मात्र चारुशीलाची खात्री पटली बाहेर ज्या दोघी आहेत त्यातली नक्कीच एक अवंतिका. मग दुसरी कोण? रुख्मिणी मावशीचे नाव तिच्या डोळ्यासमोर आले. पण त्या तर गावात राहत होत्या. इतक्या रात्री त्या इकडे येणे शक्य नव्हते. आपण आत्ता जाऊन त्या दोघीना पकडू असा विचार करत ती हॉल मध्ये आली.
मुख्य दरवाजा उघडन्याऐवजी मागल्या दरवाजातून जाऊ असा विचार येऊन ती मागे वळाली तेव्हड्यात तिचे लक्ष सोफ्यावर गेले.सोफ्यावर अवंतिका एकदम शांत झोपली होती. आता मात्र चारुशीला एकदम चक्रावून गेली.
ती पुन्हा तिच्या खोलीत आली आणि खिडकी च्या सापटीतून बाहेर पहिले. बेंचवर कोणीच नव्हते. अवंतिका म्हणते तसे हा काही भुताखेताचा तर प्रकार नाही. असं तिला एकदम वाटून गेलं.आणि तिने एकदम निर्धार केला. आता ह्या प्रकरणाचा शोध तर घ्यायचाच. याची सुरवात ती उद्यापासूनच करणार होती. ती नक्की कशी?
क्रमश….
Chhan
लवकरच उलगडा होणार बहुतेक…..