Charushila-20
“जानू घे ग तुला काय घायचे खायला. चारुशीला (Charushila)म्हटली.“ताई तुला “ नाही ग मला आजिबात भूक नाही. चारुशीला एकदम शून्यात नजर लावून बसली होती.ताई तुला सांगितले ना अजिबात काळजी करू नकोस. आपण दोघी मिळून या प्रकरणाचा छडा लाउच.
जानू हे प्रकरण तुला वाटते तितके सोपे आहे का? अग जीवाशी खेळण्यासारखे होईल हे. मला वाटतं मी हे सगळे आई-बाबांना सांगाव.
“त्याने काय होईल तुझ्याकडे काहीच पुरावा नाही. जरी आपले बाबा तुझ्या सासऱ्यांना काही विचारायला गेले तर काय विचारतील. एका वेड्या बाईने तुला काहीतरी सांगितले. आणि तू त्याच्यावर विश्वास ठेवला. आपण भेटून आलेल्या नर्स बद्दल काही सांगायचे नाही असे तू तिला वचन दिले आहे. तेही तू सांगू शकणार नाहीस. मग दुसरे तुझ्याकडे आहे काय सांगायला. चारूला सुद्धा जानू चे पटत होते.
तोपर्यंत वेटरने दोन प्लेट सामोसे आणून दिले. अगं तुला म्हटले होते ना मला भूक नाही. खा ग ताई काळजी नको करूस. मी आहे तुझ्यासोबत. दोघींनी सामोसे खाल्ले आणि एसटी पकडून त्या घरी आल्या.
“ काय ग पोरींनो खूपच उशीर केला. आईने विचारलं. काही नाही ग आई असंच शॉपिंग करत फिरत होतो.चारुकडे पाहत आई म्हटली “चारू तुला बरं वाटत नाही का चेहरा एकदम उतरलाय तुझा”. हो आई ताई चे थोडे डोके दुखत आहे. चारूच्या अगोदर जाणूनेच उत्तर दिले.
“खाऊन घे चल थोडेसे बरे वाटेल तुला. आई असं म्हणताच नाही आई आम्ही खाऊन आलो आहे बाहेरून. थोडा वेळ पडते म्हणजे बरे वाटेल. असे म्हणून चारू बेडवर पडली.
चार-पाच च्या सुमारास तिला कौस्तुभ च्या आवाजाने जाग आली. “ताई ताई दाजींचा फोन आलाय. तशी चारू पटकन उठली आणि हॉलमध्ये फोन घेण्यासाठी पळाली. हॅलो चारू कशी आहेस? मी छान तू कसा आहेस. मीही छान आहे. काल अचानक कामानिमित्त मुंबईला आलो होतो. पण काही कारणामुळे इथे वकिलांच्या ऑफिसला सुट्टी असल्यामुळे मला परत यावे लागणार आहे. उद्या मी तिकडे येतो. हो चालेल. असे म्हणून चारुने फोन ठेवून दिला.
काय ग बरे आहेत ना जावई बापू. निवृत्ती राव घरात येता येता म्हणाले हो बाबा. उद्या येतो म्हणाले.आईलाही आनंद झाला. चारू आणि जानू कौस्तुभ ला घेऊन पुन्हा संध्याकाळी फिरायला गेल्या. कौस्तुभ बरोबर असल्यामुळे त्या दोघींना फारसे बोलता आले नाही. ताई तुला दाजी उद्या चल म्हणाले तर तू जाणार का? बघू काय म्हणतोय. पण तुला बरोबर घेऊन जाणार.
मग मी पण येणार कौस्तुभ ने हट्ट धरला. अरे तुझे अजून पेपर शिल्लक आहेत ना. सगळे पेपर झाले की मी तुला पुन्हा घ्यायला येईल. चारुने कौस्तुभ ला समजावले. संध्याकाळी जेवण झाल्यावर सगळे निवांत गप्पा मारत बसले. उद्या जावईबापूंचा आवडीचा स्वयंपाक करू. आईच ठरलं. दुसऱ्या दिवशी सकाळी चारूचे बाबा बँकेत निघाले. चारू मी दुपारी लवकरच घरी येईल ग. म्हणजे जावई बापूंची आणि माझी गाठ होईल.“हो बाबा.चारू म्हटली.
दुपारी एकच्या सुमारास पवन आला. गाडीचा आवाज येताच जानू पळतच बाहेर आली. ताई दाजी आले ग. पवन आत आला. कशा आहात तुम्ही? पवन चारू च्या आईच्या पाया पडत म्हणाला. मी बरी आहे. तुम्ही कसे आहात? चारुने हात पाय धुण्यासाठी त्याला बाथरूम दाखवले आणि टॉवेल दिला.
तोपर्यंत निवृत्ती राव आले. “जानू जेवायला वाढ बरं भूक लागली असेल पाहुण्यांना. निवृत्ती रावांनी असे म्हणताच चारू आणि जानू ताटे करू लागले. दुपारचे जेवण सर्वजण हसत खेळत खेळी मेळीने जेवले. जेवण झाल्यावर सगळ्यांनी गप्पा मारल्या. आता निघतो मी दोन दिवस कारखान्यात नसल्यामुळे. तिथेही भरपूर कामे पडलेली आहेत. चारू मी दोन दिवसांनी ड्रायव्हरला पाठवतो तुला घ्यायला.
मी येते तुझ्याबरोबर सुद्धा लक्ष द्यायला कोणीतरी हवेच. “अग तू राहणार होतीस ना अजून दोन दिवस आईने असे म्हणताच. अग आई घरी आता कोणी नाही लक्ष द्यायला. सुमनताई ही समजू शकत होत्या. नुकतेच तिच्या सासूबाई गेल्यामुळे घरची जबाबदारी चारु वर पडणे स्वाभाविकच होते.
“आई जानुला ला माझ्याबरोबर पाठवशील काही दिवस? जा घेऊन तेवढेच तुलाही काही दिवस करमुन जाईल. बाबांनी असे म्हणतात जानू तिचे कपडे भरण्यासाठी पळाली. काल चारूने आणलेली नवीन साडी तिने घातली. आईने तिची ओटी भरली. घरात असलेला थोडाफार वानवळा तिच्याबरोबर दिला.
आई बाबांच्या पाया पडून चारू आणि जानू निघाल्या. “मी उगाचच इकडे आलो माझ्यामुळे तू लवकरच परत यायला निघालीस. पवन गाडीत बसता बसता चारूला म्हटला. निरोप देताना आईच्या डोळ्यात पाणी तरळत होते. चारूचेही डोळे ओलावले. सगळ्यांना निरोप देऊन ते परत निघाले.
गाडी बंगल्यात येताच अवंतिका बाहेर आली. गाडीतून पवन खाली उतरला नंतर जानू आणि चारू. पवन बरोबर चारूला पाहून अवंतिकाकाचा चेहरा पडला. उसने हसू आणून ती चारूच्या गळ्यात पडली. “बर झाली आलीस घर अगदी सुने सुने पडले होते.” आरे वा जानू तू पण आलीस का? जानूने चारुकडे पहिले आणि काहीतरी खुणावले. ये जानू असं म्हणत चारुने तिला घरात आणले. संपतराव कारखान्यातून आलेले होते. चारू त्यांच्या पाया पडली.” हे एक बर केलंस पवन चारूला घेऊन आलास. घर अगदी खायला उठत होत. असं संपतरावानी म्हणताच अवंतिका चा चेहरा पडला.”चारूने जानूला अवंतिका च्या शेजारची खोली उघडून दिली. आणि तिथेच सामान ठेवायला सांगितले. अवंतिका ला मात्र जानू आलेली आजिबात आवडलं नाही. हे स्पष्ट दिसत होते. आता खरी सुरवात होणार होती. घरातील कारस्थाने उघडणीस येण्याची.क्रमश……
👍👍
खूप छान 🥰