चारुशीला 15
चारू लवकर आलीस ग” अवंतिका आणि चारुशीला (Charushila)ला विचारले. हो काम उरकले मग आले मी लगेच. असं म्हणून चारुशीला तिच्या खोलीत गेली.
काय करावे? अवंतिका ला माहित असेल का सगळे. विचारावे का तिला. असे तिला वाटू लागले. तिची नजर सारखी खिडकी बाहेर असलेल्या बागेतल्या बेंच कडे जात होती. चारु चल आपण जेवून घेऊ. अवंतिका तिला बोलवायला आली.
अवंतिका ऐक ना मला तुला एक विचारायचे होते. विचार ना काय ग? अवंतिका म्हटली. चारुशीलाने अवंतिका चा हात पकडून तिला खिडकीसमोर आणले आणि बाहेर बेंच कडे बोट दाखवून म्हणाली मला दररोज रात्री त्या बेंचवर कोणीतरी दोघी बसलेल्या दिसतात. आणि जेव्हा मी बघायला जाते तेव्हा तिथे कोणीच नसतं. सलग दोन वेळा झाले आहे असे.
काय? अवंतिका एकदम किंचाळली. भूत बीत दिसले की काय तुला? अवंतिका टिंगल करायचा माझा अजिबात मूड नाही. खरंच सांगतिये. आता मात्र अवंतिकाच्या चेहऱ्यावरील भाव बदलले. अगं तुला स्वप्न पडत असेल, आम्ही इतकी वर्षे इथे राहतोय आम्हाला कधीच दिसले नाही.
तू पवनला दाखवलीस का पवन काय म्हटला? अवंतिका ने विचारतात चारुशीला म्हटली नाही ना आम्ही तिथे जाईपर्यंत तिथं कोणी नसतं. “चारू मला वाटतं तू आठवडाभर माहेरी जाऊन ये. लग्नानंतर खूप सार्‍या गोष्टी घडल्यामुळे तुला थोडे अस्वस्थ वाटत आहे. आठवडाभर माहेरी जाऊन आलीस तर तुलाही थोडे बरे वाटेल.
“हं… बोलते मी पवनशी चारुशीलाने उत्तर दिले. रुक्मिणी मावशीनी छान जेवण गरम केले आणि त्या तिघीजणी जेवायला बसल्या. संध्याकाळी काय स्वयंपाक करायचा यावर त्यांची चर्चा चालली. आज बाबांच्या आवडीचा स्वयंपाक करूया. चारुशीला एकदम बोलली. हो चालेल असं म्हणून रुक्मिणी मावशी आणि चारुशीलानी स्वयंपाक घर आवरले.
संध्याकाळी पवन आणि संपतराव एकत्रच घरी आले. आणि सगळे एकत्र बागेमध्ये चहा घेत बसले. “काय चारुशीला करमतय ना तुला. संपत रावांनी असे विचारताच चारुशीला ने मान डोलावली. तिच्या डोक्यात मात्र गोधु मावशीने सांगितलेले सर्व घोळत होते.
“ बाबा वीस पंचवीस वर्षांपूर्वी आपल्या कारखान्यात कसला घोटाळा झाला होता का? असे विचारतात संपतराव एकदम चमकले. अवंतिका आणि पवन सुद्धा तिच्याकडे पाहू लागले. का?तुला कसे ठाऊक? संपत रावांनी विचारले. मला एक पेपरचा तुकडा सापडला होता. त्यात एक बातमी होती. ती मी वाचली. त्यात तुमचा फोटो होता.
चारुशीला ने कसेबसे उत्तर दिले. कुठे सापडला तुला तो पेपर? असे विचारताच चारुशीला एकदम गप्प बसली. पवन सुद्धा तिला डोळ्यांनी शांत रहा असे सांगत होता. काही नाही बाबा तिला आमच्या खोलीत कुठेतरी तो पेपर सापडला. तिला त्याबद्दल जास्त माहित नाही म्हणून तिने विचारले. पवन ने सारासार केली.
चारू तू नको यात लक्ष देऊ. ते खूप पूर्वी झालेली आहे. पवन सांगेल तुला निवांत. असे म्हणून संपतराव तिथून उठून गेले. अवंतिका मात्र चारुशीलाकडे संशयाने पाहत होती. पवन ने चारू चा हात पकडून चल मला जरा तुझ्याशी बोलायचे आहे असे म्हणून तो तिला खोलीकडे घेऊन गेला.
“चारू काय हे तुला मी त्या दिवशी सांगितले होते. तरीही तरीही तू आज बाबांसमोर तो विषय का काढलास.“ अरे तूच म्हणालास ना तेव्हा तू खूप लहान होतास तुला काय आठवत नाही म्हणून मी विचारले.” त्या विषयाने बाबांना खूप त्रास होतो. पुन्हा त्यांच्यासमोर हा विषय काढायचा नाही. असं म्हणून तो बाहेर निघून गेला.
संपतराव आणि पवन दोघेही हा विषय टाळत आहे याचा अर्थ गोधू मावशीच्या सांगण्यात काहीतरी तथ्य आहे असे चारुला वाटू लागले. संध्याकाळचा स्वयंपाक झाला. संपत रावांनी मात्र मला भूक नाही असे सांगून जेवायला येण्याचे टाळले. चारुशीला स्वतः त्यांना बोलवायला गेली. “बाबा चला ना आज तुमच्या आवडीचा स्वयंपाक केला आहे.” सॉरी मी तुम्हाला भलताच प्रश्न विचारला. इथून पुढे नाही होणार असे. असे म्हणून तिने बळेबळे संपतरवाना जेवणाचे ताट आणून दिले.
पवन चारुशीला आणि अवंतिका यांनी जेवून घेतले. पवन खूप थकलेला दिसत होता जेवण झाल्यानंतर तो थेट झोपायला गेला.सर्व आवरावर झाल्यानंतर चारुशीला ने अवंतिकाला विचारले अवंतिका आपण थोडे चालायला जाऊया का बागेत? हो चालेल. असे म्हणून दोघीजणी घराच्या मागील बागेकडे चालण्यासाठी आल्या.
चारू तो बाबांना कारखान्यात झालेल्या घोटाळे विषयी विचारायला नको पाहिजे होते. त्यांना तो विषय अजिबात आवडत नाही. त्यामुळे घरातही तो विषय कुणी काढत नाही. “अगं हो मला काय माहित मी आपले सहज विचारले? चारुशीला म्हटली.
चालत चालत त्या दोघीजणी बागेत ठेवलेल्या बेंचपाशी आल्या. आपण इथे बसुया का थोडावेळ? असं म्हणत चारुशीला त्या बेंचवर बसली. आणि तिच्या शेजारी अवंतिका. अवंतिका मला ह्याच बेंचवर त्या दोघे बायका दररोज रात्री बसलेल्या दिसतात काहीतरी कुजबुजत असतात. कोण असतील त्या? असं विचारतात अवंतिका एकदम घाबरली.
चारू अगं स्वप्न वगैरे पडले असेल तुला. इतक्या रात्री कोण कशाला इथे बसायला येईल. नाही ग अवंतिका खरंच दिसतात मला. असं म्हणून तिने अवंतिका चा हात घट्ट पकडला. गोधू मावशीने सांगितलेले सर्व सांगावे का हिला असं तिच्या मनात येऊन गेले. चल चारूचल खूप अंधार पडलाय खूप असं म्हणून तिने चारुशीलाचा हात पकडला आणि दोघीजणी आत मध्ये आल्या.
चारू…. पवनचि एक मोठी किंचाळी दोघींच्या कानावर आली. चारू पळतच तिच्या खोलीमध्ये गेली.
क्रमश…..
काय घडलं असेल बरं 🙆🙆