चारुशीला 19| Charushila

चारुशीला-19

जान्हवी आणि चारुशीला(Charushila)दोघीही एसटी स्टँड पासून हॉस्पिटल पर्यंत रिक्षाने आल्या. हॉस्पिटल बाहेर येताच चारुशीला आणि तिच्या तोंडावर स्कार्फ गुंडाळाला कारण संपत रावांचे बरेच लोक हॉस्पिटलमध्ये ओळखीचे होते.

जिने चढून दोघीजणी हॉस्पिटलच्या रिसेप्शन मध्ये आल्या. चारुशीला त्या नर्स चे नाव घेऊन रिसेप्शनिस्ट ला तिची माहिती विचारली. “हो ताई त्या इथेच काम करतात. परंतु काही दिवस झाले त्या आजारी असल्यामुळे घरीच आहेत. त्यांनी अजून जॉब वर यायला सुरुवात केली नाही.

“त्यांचा घरचा ऍड्रेस आहे का “ चारुशीलाने असे विचारताच नाही ताई आम्हाला इथे काम करणाऱ्या पैकी कुणाचीही पर्सनल माहिती द्यायला परवानगी नाही. “

अहो नाही त्या आमच्याकडे घरी आमच्या सासूबाईंच्या देखभाल करण्यासाठी राहत होत्या. माझे नाव चारुशीला संपत रावांची सून आहे मी,म्हणून त्यांच्या चौकशीसाठी त्यांच्या घरी जायचे आहे बाकी काही नाही.

आता मात्र चारुशीला ला खरे सांगावेच लागले. थांबा ताई मी डॉक्टरांना फोन करून परवानगी घेते. असं म्हणून तिने डॉक्टरांना फोन लावला. डॉक्टरांनी परवानगी देताच पत्ता मिळाला. जानू आणि चारू दोघींही तो पत्ता घेऊन रिक्षावाल्याला तो पत्ता दाखवला आणि रिक्षाने तिथपर्यंत गेल्या.

हॉस्पिटलच्या जवळच त्या राहत होत्या. रिक्षावाल्याने त्यांना घरापर्यंत आणून सोडले. नाव विचारत विचारत त्या त्यांच्या घरा पर्यंत येऊन पोहोचल्या. दरवाजा बंद होता. चारूने दरवाजावर असलेली बेल दाबली. दरवाजा उघडतात ती नर्स समोर चारुशीला ला पाहून एकदम आश्चर्यचकित झाली.

“ताई तुम्ही…. या ना आत या” चारुशीला आणि जान्हवी दोघीही आत मध्ये आल्या.घर अगदी छोटेसेच होते. पण एकदम टापटीप आणि स्वच्छ.कशा आहात तुम्ही? आत आल्या आल्या चारुनी त्या नर्सला विचारले. हो ताई तब्येत सुधारते आहे हळूहळू. पण तुम्ही इतक्या लांब फक्त माझी तब्येत पाहिला आलात?

खरंतर नाही. त्या दिवशी तुम्ही हॉस्पिटलमध्ये म्हणालात की तुम्ही बाथरूम मध्ये गेल्या असताना. मागून येऊन कोणीतरी तुमच्या डोक्यावर मारले. तुम्ही त्यांना पाहिले नाही. खरं खरं सांगा खरंच तुम्ही त्यांना पाहिले नाही का. असे म्हणताच ती नर्स एकदम घाबरून गेली. “ताई हे सगळे तुमचे घरगुती प्रकरण आहे मला यामध्ये ओढू नका.”

माझ्यावर विश्वास ठेवा. मी इथे कोणालाही न सांगता आलेली आहे. तुम्ही सांगितलेला प्रत्यक्ष शब्द फक्त माझ्याजवळच राहील. मला फक्त तुम्हाला कोणी मारले होते. तेवढे नाव सांगा. चारुशीला नर्स हात हातात घेऊन एकदम विश्वासाने म्हटली.

“ताई एक बाई होती. एकदम वेडी वाटत होती. मी सुशीला ताईंसाठी गरम पाणी आणायला म्हणून किचनमध्ये गेले होते. तोपर्यंत माहित नाही ती वेडी बाई कशी सुशीला ताईंच्या खोलीपर्यंत पोहोचली कदाचित तिनेच व्हेंटिलेटर च्या नळ्या काढून टाकल्या आसाव्यात.मी जेव्हा परत खोलीमध्ये आले तेव्हा दरवाजा उघडाच होता आत मध्ये जाताच मला ती वेडी बाई सुशीला ताईंच्या बेडपाशी उभी असलेली दिसली. नंतर एकदम बाथरूम मध्ये ओढून माझ्या डोक्यावर मारले.

तिथून पुढे काय झाले तुम्हाला माहितीच आहे. “ आता मात्र चारुशीला एकदम निशब्द झाली.गोधू मावशी तर नसेल ना? मग तुम्ही त्या दिवशी हॉस्पिटलमध्ये का बोलल्या नाहीत? ताई मी तुम्हाला सांगणारच होते पण तेवढ्यात अवंतिका ताई तिथे आल्या.

“मग अवंतिका चे काय? असं म्हणतात ती नर्स चारुशीलाकडे पाहू लागली. “ताई त्या घरात तुमच्या विरोधात काय कट कारस्थाने चालली आहेत. याचा तुम्हाला अजिबात अंदाज आलेला दिसत नाही.

तुम्ही खूप चांगल्या स्वभावाच्या आहात.” जानू आणि चारू एकदम धक्का बसल्यासारख्या त्या नर्स कडे पाहत होत्या. तेवढ्याच दरवाजा वाजवण्याचा आवाज आला. आणि त्या शांत झाल्या. दरवाजा उघडल्यानंतर एक पंधरा-सोळा वर्षाचा मुलगा घरात आला.

“ हा माझा मुलगा नचिकेत. दहावीला आहे. असे म्हणतात चारुशीलाने आणि जानू ने त्याला हाय केले. ह्या माझ्या मैत्रिणी आहेत हॉस्पिटलमधल्या असं म्हणून तिने चारुशीला जायची खूण केली. चारूला अजून बरीच प्रश्नांची उत्तरे घ्यायची होती. परंतु नचिकेत घरात आल्यामुळे त्याच्यासमोर हे सगळे नको म्हणून तिने ते टाळले.

चला मी तुम्हाला रिक्षा पर्यंत सोडवायला येते. असं म्हणून तिघी ही बाहेर आल्या. “ सॉरी ताईंना नचिकेत समोर हा विषय नको म्हणून मी तुम्हाला जायला सांगितले बाकी काही नाही बाहेर येतात नर्स चारूला म्हटली.

ती वेडी बाई गावातली गोधू मावशी तर नव्हती ना? चारुनी विचारले. माहित नाही ताई पण ती बाई दररोज तुमच्या घरा मागच्या बागेतून डोकावून जायची. मला मी तिच्याकडे फारसे लक्ष दिले नाही. मला वाटलं वेडी आहे आणि चारुताई अवंतिका ताई पासून तुम्ही लांबच राहा. आता मी एवढेच सांगू शकते एव्हडे म्हणून ती परत निघून गेली.

आता मात्र चारुशीला ला एकदम गरगरायला लागल. “ ताई काय होतंय तुला? जानू ने पटकन पिशवीतली पाण्याची बाटली काढली आणि चारूला पाणी दिले. जानू किती भयानक आहे हे सगळे. “गोधू मावशीने असे का केले असेल? ताई आपण शांतपणे ह्या सगळ्याचा विचार करू आता चल थोडे सामान आणि तुला साडी घेऊन घरी जाऊ. नाहीतर आई-बाबानां संशय येईल.दोघी ही रिक्षात बसल्या आणि साडीच्या दुकानात आल्या.

दुकानात तशी फारशी गर्दी नव्हती. दुकानदार चारूला आणि जान्हवी ला साड्या दाखवत होता. चारूचे त्याकडे अजिबात लक्ष नव्हते. त्या घरात आपण सुरक्षित नाही हे आत्तापर्यंत तिला दोघींनी सांगितले होते.

“ताई हा कलर तुला छान दिसेल” चारूची मानसिकता जानु च्या लक्षात आली होती. घे तुला आवडली असेल तर. “ताई घाबरून जाऊ नकोस आपण दोघे मिळून ह्या सगळ्या प्रकरणाचा शोध लावू. जानूने असं म्हणताच चारुशीला एकदम भानावर आली.

आता घाबरायचं नाही. आपल्याच घरात आपण टिकून राहायचं. असा निश्चय करून ती उठली. बाबांनी जान्हवी कडे साडीचे पैसे दिले होते. तिने ते पैसे दुकानदाराला दिले आणि थोडं फार मेकअपचं सामान घेऊन त्या घरी निघाल्या. “ताई थोडं खाऊया का मला भूक लागली आहे. हो चालेल असे म्हणून दोघे एका छोट्याशा हॉटेलमध्ये गेल्या.

क्रमश…..