चारुशीला-23
ताई काय झाले ग? जानू सुद्धा तिच्या खोली मधून बाहेर आली. काही नाही ग तू झोप तू का उठलीस चारुशीला (Charushila)तिला म्हटली.
काही झाले का ताई तुम्ही सगळेजण इतक्या रात्री इथे का बोलत उभे आहात? अगं कोणीतरी आमच्या खोलीच्या खिडकीवर जोरात दगड मारला. चारू असं म्हणतात ती लगबगीने अवंतिकाच्या खोली बाहेर आली. आणि तिच्या दरवाज्यावर टकटक केलं.
अवंतिकाने डोळे चोळत दरवाजा उघडला. काय ग जानू इतका रात्रीचा का उठवलंस. काही नाही ताई सगळेजण बाहेर जमलेत. चारुताईच्या खोलीच्या खिडकीवर कुणीतरी जोरात दगड मारला. काय? अवंतिका एकदम ओरडली.
जानू अवंतिकाला का उठवलंस इतक्या रात्रीचं. जा झोपा तुम्ही दोघी. असं म्हणून चारू आणि पवन त्यांच्या खोलीत निघून गेले. संपतराव आता मात्र खूपच अस्वस्थ झाले होते. चार चार राखणदार ठेवूनहीं. कोण कसे आत शिरते ते याचेच त्यांना नवल वाटत होते. आता मात्र पवन चा चारुवर विश्वास बसायला लागला होता. कोणतरी हे मुद्दामून करत आहे हे त्याच्या लक्षात आले.
रात्री तीन साडेतीन वाजता सगळेजण पुन्हा झोपी गेले. जानू चे मात्र विचारचक्र चालू झाले होते. काहीही करून तिला अवंतिकाच्या खोलीत शिरायचे होते. तिच्या खोलीत नक्कीच काहीतरी हाती लागेल असा तिला विश्वास होता. सकाळी सगळ्यांना उठायला उशीर झाला होता. रुक्मिणी मावशींनी नाश्ता बनवला तोपर्यंत चारुशीला आवरून आली होती. मागोमाग जानू ही आली.
अवंतिका अजून उठली नव्हती. चारुशीलाने पवन आणि संपत रावांना नाष्टा नेऊन दिला. चारू बरी आहेस ना रात्री खूप घाबरली होतीस. संपतरावनि असे विचारताच हो बाबा बरी आहे रात्री अचानक दगड खिडकीवर लागल्यामुळे एकदम दचकले होते. पवन आणि संपतराव नाश्ता करता करता बराच वेळ चर्चा करत होते.
पवन संपत रावांकडे पोलीस स्टेशनमध्ये तक्रार देण्यासाठी परवानगी मागत होता. त्यानंतर दोघेही बरोबरच कारखान्यात गेले. चारू आणि जानुनेही नाष्टा केला. ताई एक नां मी रात्री अवंतिकाच्या खोलीमध्ये गेले तेव्हा…. चारुशीलाने तिला डोळ्यांनीच खुणावले आणि बोलायचे थांबवले. कारण तिथेच रुक्मिणी मावशी काम करत होत्या.
चारू जानूला घेऊन तिच्या खोलीमध्ये गेली. हा बोल काय म्हणत होतीस…. चारुने पुन्हा जानूला विचारलं “ ताई मी रात्री मुद्दामून अवंतिकाच्या खोलीमध्ये गेले होते. तिच्या बाथरूम मधून कसला तरी धूर येत होता. “काय? तू विचारले नाहीस का? चारुने तिला विचारले. हो विचारले पण ती म्हटली तिला सर्दी झाली आहे म्हणून ती ओव्याची धुरी घेत आहे. पण तो वास ओव्याच्या धुरीचा नव्हताच.
आता मात्र चारुशीला ला काहीतरी पाऊल उचलणे आवश्यक होते. हे बघ जानू आपण ते शोधून काढू. पण अजिबात घाई करू नकोस. मी अवंतिकाला उठून किचनमध्ये नेते. तोपर्यंत तू तिच्या खोलीमध्ये जाऊन काही सापडते का बघ. असं म्हणून चारू अवंतिकाला उठवण्यासाठी तिच्या खोलीत गेली. अवंतिका बेडवर नव्हती. बाथरूम चा दरवाजा बंद होता म्हणजे ती बाथरूम मध्ये असणार.
अवंतिका ने तिच्या बेड शेजारी असलेले कपाट उघडले. तोच मागून तिला बाथरूमच्या दरवाज्याचा आवाज आला. आणि तिने कपाट पटकन लावून घेतले. अवंतिका चल ना नाष्टा करायला. खूप उशीर झाला आहे. असं म्हणून तिने अवंतिका चा हात धरून तिला किचनमध्ये नेले. ठरल्याप्रमाणे जानू अवंतिकाच्या खोलीत शिरली. सगळ्यात पहिल्यांदा ती बाथरूम मध्ये गेली. आत डोकावून पाहिले. तिला काहीच दिसले नाही.
मग तिने बेड खाली डोकावले. तिथे तिला एक पत्र्याचे घमेले आणि त्याच्यात अर्धी जळलेली काही लाकडे दिसली. त्या घमेला शेजारी एक कसले से पोते तिला दिसले. तिने ते पोते थोडेसे बाहेर ओढून आत पाहिले आणि ती एकदम घाबरली. खूप सार्‍या विचित्र काळ्या रंगाच्या बाहुल्या,खिळे, लिंब, मिरच्या असं बरंच साहित्य त्या पोत्यामध्ये होते. त्यातली एक बाहुली तिने हळूच बाहेर काढली.
सगळे सामान जसे होते तसे ठेवून. ती बाहुली घेऊन ती तिच्या खोलीमध्ये आली. अवंतिका तोपर्यंत चारुशीला ला बोलण्यामध्ये व्यस्त ठेवत होती. चारू कळलं का ग रात्री कोणी दगड मारला ते. अवंतिका ने असे विचारताच. नाही ग अजून तरी कळले नाही मला वाटतं आज पवन पोलीस स्टेशनमध्ये जाऊन कंप्लेंट देईल. चारुशीलाने असे म्हणतात अवंतिकाच्या चेहऱ्यावर घाबरल्यासारखे भाव आले.
“ताई चल ना माझी तुझ्याकडे काम आहे जानू लांबूनच म्हटली. असं म्हणताच चारू उठली आणि जानवी बरोबर तिच्या खोलीत गेली. खोलीत जाताच जानवीने पटकन दरवाजा लावून घेतला. “ताई हे बघ “ जानुनी तिला ती काळी बाहुली दाखवली. काय ग हे कुठे सापडले तुला? ताई अवंतिकाच्या बेडखाली एक पोते आहे त्याच्यात अशा बाहुल्या लिंबू खिळे, मिरच्या असे बरेच साहित्य आहे.
“काय….. अवंतिका काय जादूटोणा करायच्या नादी लागली की काय? असं म्हणून चारू एकदम बेडवर बसली. बघ जानू गोधू मावशी बरोबर म्हणत होत्या. आणि ती नर्स सुद्धा बरोबर सांगत होती. अवंतिका का डोक्यात नक्कीच काहीतरी अघोरी प्लॅन चालला आहे.
हो ताई पण यावरून रात्री तुमच्या खोलीच्या खिडकीवर अवंतिका ने दगड मारला हे सिद्ध होत नाही. तू डायरेक्ट तिला जाऊन विचार की हे सगळे काय आहे. बघू आपण ती काय सांगते. “नाही जानू हे सगळं अगोदर पवन बरोबर बोलायला हवं. डायरेक्ट अवंतिकाला हे सगळे विचारणे योग्य ठरणार नाही. हा सगळा जादूटोण्याचा प्रकार अवंतिका एकटी करत नाही तिला कोणीतरी मदत नक्कीच करत आहे”.
चारुशीला एकदम काळजीच्या स्वरात बोलली. यातून आपल्यालाच तिला बाहेर काढायला हवे. दोघी बोलत असताना तिथे रुख्मिणी मावशी आल्या त्यांना बघून दोघी एकदम गप्प झाल्या. चारू मला आज संध्याकाळी जरा लवकर घरी जायचे होते त्यामुळे संद्याकाळ चा स्वयंपाक थोडा लवकर केला तर चालेल का?“हो मावशी चालेल. रुख्मिणी गेल्यानंतर जानू चारूला म्हणाली “ताई रुख्मिणी मावशी बद्दल तुझे काय मत आहे?
क्रमश…..
खूप छान 🥰
😴😴