चारुशीला 29
“अवंतिका का च्या खोलीला एक तळखोली आहे.”गोधुमावशी चारुशीला(Charushila)च्या कानात कुजबुजली.काय? चारुशीला एकदम ओरडली.
संपतरावानी ती खोली खास सुशीला ताईंच्या आग्रहामुळं काढली होती. त्या खोलीत सुशीला ताईंनी सगळ्या जुन्या आठवणी ठेवल्या आहेत. त्या तळखोलीचा दरवाजा बंगल्या समोरील पडक्या घरात उघडतो.”आता मात्र चारूला काय बोलावे तेच सुचेना.
म्हणजे अवंतिका ची मावशी तिथून अवंतिकाच्या खोलीमध्ये आतापर्यंत येत होती. “चारू मला परत जावे लागेल. समीरच्या आईला मी माझ्या घरून काही सामान आणायचे आहे हे कारण सांगून आले आहे. तू जास्त विचार करू नकोस. तुला शक्य असेल तरच तू मला मदत कर.
”चारू मावशी तुमच्यामुळे मला खूप गोष्टी कळाल्या आज. मी तुमचे हे उपकार कधीच विसरणार नाही. चारू गोधु मावशीचा हात हातात घेत म्हणाली.“चारू मी माझ्या आयुष्याची नवीन सुरुवात केली आहे. समीरच्या घरचेही खूप चांगले आहेत. मी आता त्यांच्या घरीच काम करून तेथे राहायचे ठरवले आहे.” गोधू मावशी म्हणाल्या.
“ गोधू मावशी तुम्ही तुमच्या आयुष्याची नवीन सुरुवात करत आहात हे ऐकून खूप छान वाटले. मला थोडा वेळ लागेल पण मी तुम्हाला न्याय नक्की मिळवून देईल हे वचन मी तुम्हाला देते.” चारू अगदी मनापासून म्हणाली.येते असं म्हणून गोधू मावशी मंदिराच्या पायऱ्या उतरून तरातरा निघून गेल्या.
चारू खूप वेळ त्यांच्या पाठमोऱ्या आकृतीकडे पाहत होती.“ताई चल “ जानू च्या आवाजाने चारू भानावर आली.“जानू मला तर काहीच सुचेना. चारू एकदम हतबल होऊन म्हटली. “पण माझ्यासगळं लक्षात येतंय ताई तू काळजी करू नकोस. चल घरी जाऊ उशीर झाला आहे. दोघीही खाली उतरल्या आणि घरी आल्या.
“चारू कुठे गेली होतीस घरात शिरल्या शिरल्या अवंतिकाने विचारले. चारु मात्र तिच्या प्रश्नाचे उत्तर न देता सरळ तिच्या खोलीमध्ये निघून आली. जानू ही तिच्या मागे मागे गेली. अवंतिकाला मात्र काहीच कळेना. चारू आपल्याबरोबर न बोलता अशी कशी निघून गेली.
चारु तिच्या खोलीमध्ये गेली आणि खोलीच्या दरवाजा लावून बेडवर बसली. तिला खूप रडायला येत होते. अवंतिका आपल्याबरोबर असं कसं करू शकते. तिने जर मला सरळ सांगितले असते पवन बरोबर लग्न करू नकोस तर मी नसते केले. मला तिच्या मार्गातून बाजूला करण्यासाठी ती अघोरी मार्गाचा उपयोग करत आहे. एकाच घरात राहून इतकी कटकारस्थाने केली जाऊ शकतात. हे चारूला पचवणे जरा अवघडच होते.
“ताई “ जानू ने दरवाजावर थाप मारली. “जानू तू तुझ्या खोलीत जाऊन थोडा वेळ आराम कर मी येते थोड्या वेळाने. असं म्हणून तिने पुन्हा दरवाजा लावून घेतला. जानू तिच्या खोलीत जाऊन पुस्तक वाचत बसली. तिला ठाऊक होते आपली ताई एकदम सरळ मार्गी आहे. गोधू मावशीने अवंतिका बद्दल जे सांगितले त्याचा तिला खूप त्रास झाला असणार.
थोड्याच वेळात चारू जानूला दुपारचे जेवण करण्यासाठी बोलवायला आली. दोघीजणी किचनमध्ये जाऊन जेवायला बसल्या. अवंतिका हॉलमध्येच बसलेली होती. चारू काय झाले तू माझ्याबरोबर का बोलत नाहीस. अवंतिका ने चारूचा हात धरत विचारले. अवंतिका प्लीज आता माझा बोलायचा अजिबात मूड नाही. तुला बरीच कामे असतील ती तू कर. असं म्हणून चारू पुन्हा जेवायला लागली.
आता मात्र अवंतिकाला खरंच भीती वाटायला लागली. नक्कीच चारूला आपल्याबद्दल काहीतरी कळाले आहे याची जाणीव तिला झाली. जेवण झाल्यानंतर चारू जानूला घेऊन बंगल्याच्या बाहेर गेली. “जानू त्या खोलीत जाणारा दरवाजा कुठे आहे. ते बघून आपण तो दरवाजा कायमचा बंद करू. चारू आत जात जानूला म्हटली.
“ ताई दरवाजा इथला नाही अवंतिकाच्या खोलीत जाऊन हा दरवाजा जिथे उघडतो तो दरवाजा बंद केला पाहिजे. जानू चारूला म्हंटली. चारूलाही तिचे म्हणणे पटले. परंतु अवंतिकाच्या खोलीत जाऊन हे सगळे करणे जरा अवघड वाटतं होते.
त्या पडक्या घराचा दरवाजा त्या दोघींनी बंद केला. आणि त्या बंगल्यात परत आल्या. आता मात्र चारू पवन ची वाट पाहत होती. हे सगळं कधी एकदा पवनला सांगेल असे तिला झाले होते. रुक्मिणी मावशी संध्याकाळच्या स्वयंपाकाच्या तयारीला लागल्या होत्या.
अवंतिकाला आता खूपच बेचैन वाटू लागले होते. चारुशीला आपल्याबरोबर असे का वागत आहे. हे तिला काही कळेना. बाहेर गाडीचा आवाज आला. पवन आला आणि त्याच्या मागोमाग संपतरावही आले. पवन फ्रेश होण्यासाठी खोलीमध्ये गेला. त्याच्या मागो माग चारुही गेली. “ चारू काही मदत झाली का गोधू मावशीची? चारूच्या हातातला टॉवेल घेत पवन ने विचारले. पवन आधी जेवण करून घेऊ मग मी तुला सांगते सगळे. असं म्हणून चारू जेवण वाढण्यासाठी किचनमध्ये गेली.
संपतराव सुद्धा आवरून आले होते. अवंतिका दिसत नाही संपत रावांनी चारुला विचारले. इच्छा नसताना चारू अवंतिकाच्या खोली बाहेर गेली. आणि बाहेरूनच तुला बाबांनी जेवायला बोलावले आहे असा आवाज दिला. आणि परत आली. निम्मे जेवण झाले तरी अवंतिका आली नाही.
जानूने अवंतिका ला भूक नाही असं तिने मला सांगितले होते.असे सांगून वेळ मारून नेली. सगळ्यांचे जेवण झाले. संपत रावांना मात्र चैन पडेना. अवंतिका जेवण कधीच टाळत नाही हे त्यांना ठाऊक होते. तिचे नक्कीच काहीतरी बिनसले असणार.
अवंतिकाला पाहण्यासाठी ते तिच्या खोलीत गेले. दरवाजा नुसताच लोटलेला होता. आत मध्ये अवंतिका नव्हती. “चारू अवंतिका तिच्या खोलीत नाहीये “ संपतराव चारूला म्हटले. “असेल इथेच कुठेतरी बाबा मी पाहून येते. असं म्हणून चारू तिला पाहण्यासाठी बागेत गेली. ती तिथेही नव्हती ती परत घरात आली आणि संपत रावांना म्हटली
“अवंतिका कुठे दिसत नाहीये”
क्रमश….
कोडं अजूनच गुढ होत चालले आहे….,
😴😴