चारुशीला 3 | Charushila

चारिशीला -3

चारू…. अवंतिका आश्चर्याने चारुशीलाकडे (Charushila)पाहत उभी राहिली. तसं चारुशीलाने अवंतिका कडे पाहिले आणि तिलाही आश्चर्य वाटले.

पवन आणि पवन च्या आई वडिलांना आणि चारुशीला च्या आई-वडिलांना सुद्धा आश्चर्य वाटले की ह्या दोघी एकमेकींना ओळखतात? चहाचा ट्रे सोफ्या समोरील टीपॉय वर ठेवला व चारुशीला ने अवंतिकाला घट्ट मिठी मारली.

आम्ही दोघी मैत्रिणी आहोत. चारुशीला ने तिच्या आई-वडिलांकडे पाहत सांगितले. बारावीची परीक्षा झाल्यानंतर सुट्ट्यांमध्ये अवंतिका ने जिथे कम्प्युटर क्लास लावले होते तिथेच चारुशीलाने सुद्धा लावले होते. अवंतिका चे कम्प्युटरमध्ये तसे जास्त काही डोके चालत नव्हते पण संपत रावांच्या आग्रहाखातर ती कम्प्युटर क्लास करत होती.

तिथेच दोघींची ओळख झाली. जवळजवळ तीन महिने दररोज त्या एकाच वेळेस क्लासला येत असत आणि एकाच वेळेत घरी जात असे. दोघी क्लासमध्ये शेजारी शेजारी बसत त्यामुळे चांगली गट्टी जमली होती. अवंतिका ने काही दिवसानंतर क्लास बंद केले. आणि ती घरीच राहिली. त्यानंतर आज पाच सहा वर्षांनी दोघी एकमेकांना पाहत होत्या.

बाबा आम्ही कम्प्युटर क्लास मध्ये एकत्र होतो चारुशीला ने तिच्या आई-वडिलांकडे बघत सांगितले. आणि सगळ्यांना आनंद झाला. अरे वा चला हे एक बरे झाले. असं म्हणत संपतराव निर्धास्त झाले. अवंतिका पुढे मात्र दैवाने आता खूप मोठा प्रश्न उभा केला होता. सगळ्यांना चहाचे कप देत चारुशीला पाया पडत होती.

संपत रावांना आणि सुशीला ताईंना चारुशीला पसंत पडल्याचे दिसत होते. पवन चे मात्र चारुशीला वरून लक्ष हटत नव्हते. पिवळ्या रंगाच्या साडी मध्ये चारुशीला खूपच खुलून दिसत होती. सुशीला ताईंना आणि संपत रावांना एकंदरीत घरातली माणसे घर अनु चारुशीला सगळच आवडलं होत. तुम्हाला काही प्रश्न विचारायचे असतील तर विचारा असे निवृत्ती राव असं म्हणताच… अहो आम्हाला काय विचारायचं आहे पवन तुम्हा दोघांना काही बोलायचे असेल तर बाहेर थोडं फिरून या.

पवन बाहेर आला. चारुशीला जा पाहुण्यांना आपली घरामागची शेती दाखव असं निवृत्ती राव म्हणताच चारुशीला ने अवंतिकाला खुणावले. आणि तिचा हात पकडून तिलाही बाहेर घेऊन आली. बाहेर आल्यानंतर दोघींच्याही चेहऱ्यावर खूप दिवसांनी भेटलेला आनंद दिसून येत होता.

“अगं तू पवन ची बहिण आहेस हे माहीत नव्हते मला… चारुशीलाने असे म्हणतातच अवंतिका म्हटले “नाही नाही मी पवन ची बहिण नाही…. मी त्याच्या वडिलांच्या मित्राची मुलगी आहे.” सांगेन सगळं निवांत. तुम्ही दोघे बोलून घ्या मी घरात बसते. असं म्हणत अवंतिका परत घरी आली. तिच्या मनात मात्र विचारांचे काहूर माजले होते. काय करू सांगू का सगळं चारूशीला ला?

इकडे चारुशीला आणि पवन खूप आनंदी होते. पवन ने चारुशीलाला अवंतिका विषयी सगळे सांगितले. आणि चारुशीलाच्या मनात निवृत्ती राव आणि सुशीला ताई विषयी खूप आदर निर्माण झाला. थोड्यावेळाने चारुशीला आणि पवन दोघेही घरात आले. चारुशीला आत स्वयंपाक घरात पोह्याच्या डिश आणण्यासाठी गेली अवंती काही तिच्या मागून गेली.

“चारुशीला ऐक ना मला तुला काहीतरी सांगायचे आहे”. किचन ओट्यापाशी उभी राहत. अवंतिका हळूच कुजबुजली. बोल ना असं म्हणत चारुशीला तिच्या शेजारी जाऊन उभी राहिली.”माझे पवनवर प्रेम आहे ”

काय? चारुशीलाला एकदम धक्का बसला. गंमत करतेस ना तू? चारुशीला आणि अवंतिकाला विचारले. नाही ग खरच माझे पवन वर खूप प्रेम आहे. पण ते त्याला आणि त्याच्या आई-वडिलांना माहीतच नाही.आता मात्र चारुशीला सगळे घर फिरत आहे असे वाटू लागले.आमचेही दोघांचे एकमेकांवर खूप प्रेम आहे हे सांगून टाकावे का असे तिला एकदम वाटून गेले.

तेवढ्यात चारुशीला ची आई आणि सुशीलाताई घरात आल्या. आणि दोघीही एकदम गप्प झाल्या. सुशीला ताईंना स्वयंपाक घर फारच आवडले होते. छोटेसेच होते परंतु खूप छान ठेवलेले होते. निवृत्ती रावांनी चारुशीलाला आवाज देत बाहेर बोलवले. संपत रावांनी चारुशीलाच्या हातावर काही पैसे पेढ्याचा बॉक्स आणि नारळ ठेवला चारुशीला त्यांच्या पाया पडली आणि परत स्वयंपाक घरात गेली.

चला निघूया आता परत कारखान्यावर जायचे आहे असं म्हणत उभे राहिले. आम्ही घरी चर्चा करून शरद रावांकडे निरोप पाठवतो. शरद राव म्हणजे निवृत्ती रावांच्या गावातच राहत असलेले पवन च्या मित्राचे नातेवाईक होते. त्यांच्यामार्फत ओळख काढून पवन व त्याचे आई-वडील आले होते.

असं म्हणत ते निवृत्ती रावांबरोबर बाहेर आले. सुमन ताईंनी स्वयंपाक घरात सुशीला सुशीला ताईंना हळद कुंकू लावत त्यांची ओटी भरली. चारुशीला आणि पवन यांनी एकमेकांकडे बघत डोळ्यांनीच निरोप दिला. चारुशीला मात्र अवंतिका कडे बघत होती. त्या दोघींना बोलायला वेळच मिळाला नाही. अवंतिका अगदी रडवेली झाली होती. ती परत चारुशीला जवळ येऊन तिला मिठी मारत कुजबुजली….. नाही म्हण माझ्यासाठी प्लिज.

सगळे गाडीत बसलेआणि गाडी निघून गेली गाडी दिसेनाशी होईपर्यंत चारुशीला पाहत होती. असंख्य प्रश्नांनी तिच्या डोक्यात थैमान मांडले होते. कपड्यांची भरलेली बादली घेऊन ती तशीच तळ्याकडे निघाली. तिला खूप रडायला येत होते. पाण्यात पाय सोडून पाण्यात पडलेल्या स्वतःच्या प्रतिबिंबाकडे एकटक पाहत विचार करत होती. आपण अवंतिका आणि पवन च्या मध्ये आलो का? आपले खरंच चुकले का. परंतु पवन च्या मनात मात्र अवंतिका विषयी तसे काहीही नाही मग आता? असंख्य प्रश्न तिच्यापुढे उभे राहिले.ताई….ताई… चारुशीला ची छोटी बहीण चारुशीला ला आवाज देत होती.

क्रमश………