चारुशीला 30
“अवंतिका कुठे दिसत नाहीये “ चारुशीला(Charushila)पळत पळत आली आणि संपत रावांना म्हटली. पवनही तिथे आला.“ताई जानू डोळ्याने खूनवत चारूला तिच्याकडे येण्यासाठी सांगितले.
“काय ग जानू? ताई अवंतिका तिच्या खोलीत नाही. घरातही कुठे नाही. याचा अर्थ ती तिच्या तळ खोलीमध्ये असणार.” चारुशीला आश्चर्याने जानूकडे पाहू लागली. हे सगळं जानू च्या इतक्या पटकन लक्षात आलं याची तिला आश्चर्य वाटले.
“बाबा अवंतिकाच्या खोलीला तळ खोली आहे कदाचित ती तिथे असेल.“काय? संपतराव एकदम ओरडले. आणि ते सगळे पळतच अवंतिकाच्या खोलीमध्ये गेले. चारुशीला आत मध्ये गेल्यानंतर ती तलखोलीचा दरवाजा नक्की कुठे आहे ते शोधू लागली. तिला तर तसा दरवाजा कुठेच दिसेना. संपतराव मागून आले आणि त्यांनी अवंतिकाच्या कपड्यांच्या कपाटाचा दरवाजा उघडला.
कपड्यांचे हँगर बाजूला करत त्यामागील असलेला दरवाजा उघडला. चारू एकदम आश्चर्यचकित झाली. तळखोलीचा दरवाजा येथे आहे तर. “चारू एक छोटी बॅटरी असेल तर घेऊन ये. संपत रावांनी आवाज दिला. बाबा मी जातो आत मध्ये. असं म्हणून पवन दोन-चार पायऱ्या खाली उतरला. तेवढ्यात चारू बॅटरी घेऊन आली. पवन कडे बॅटरी देत ती म्हणाली मी सुद्धा येते.
दोघेही हळूहळू उतरत खाली आले. एका वेळेस एकाच माणसाला उतरता येईल एवढे छोटी जागा होती ती. दहा-बारा पायऱ्या उतरून खाली आल्यानंतर खाली बरीच मोठी खोली होती. पवन खाली आल्यानंतर त्याने भिंतीवर असलेले लाईटचे बटन दाबले. आणि त्या आणि चारुला ती खोली एकदम लख्ख दिसली.
एकदम छोटी सायकल, छोटी बैलगाडी,बाबा गाडी असे अनेक जुने साहित्य तिथे होते. पवन थोडा पुढे जाऊन त्याने बाहेर जाण्याचा दरवाजा उघडण्याचा प्रयत्न केला. दरवाजा बाहेरून कोणीतरी लावलेला होता.“ चारू हा दरवाजा उघडत नाहीये “ पवन म्हटला. पवन हा दरवाजा आपल्या बंगल्या पुढच्या पडक्या घरात उघडतो का? हो तुला कसे माहित? अरे दुपारी जानुनी आणि मीच तू दरवाजा बाहेरून बंद केला आहे. सांगते मी तुला सगळं निवांत.
ते दोघे बोलत असताना कसलातरी आवाज त्यांना आला. एकदम कोपऱ्यात कुठेतरी हालचाल दिसत होती. पवन ने बॅटरीचा प्रकाश कोपऱ्यामध्ये असलेला एका जुन्या कॉटवर पडला आणि ते दोघेही एकदम घाबरले. त्या कॉटवर अवंतिकाचे हातपाय आणि तोंड बांधून तिला बांधण्यात आले होते. अवंतिकाच्या तोंडातून आवाज निघत नव्हता. चारू आणि पवन दोघेही पळत तिथे आले.
“अवंतिका काय झाले कोणी बांधले तुला. पवन तिच्या पायाला बांधलेली दोरी सोडवत म्हणाला. अवंतिका ने तिच्या तोंडावरली पट्टी काढली आणि हात सोडले. खूपच घाबरलेली दिसत होती ती. ती सारखी दरवाज्याकडे हात करत होती.तिने उठून पटकन चारूला मिठी मारली. चारू चुकले ग माझे खरेच चुकले. हात जोडत ती चारूला म्हटली. अवंतिका शांत हो आधी वर चल पाहू. तिचे डोळे पुसत चारू म्हणाली.
पवन ने आणि चारूने अवंतिका चा हात पकडत हळूहळू तिला वरती घेऊन आले. संपत रावांनी तिचा हात पकडून तिला वर ओढले. वर येताच पवन चारूला म्हटला खाली लाईट चालूच आहे मी ती बंद करून येतो. असं म्हणून तो खाली गेला. आणि जोरात काहीतरी पडल्याचा आवाज झाला. तशी चारू पटकन घाबरून खाली उतरली. एक मध्यम वयाची बाई वेड्यासारखी दिसणारी हातात मोठी काळी बाहुली घेऊन उभी होती. पवन कडे पाहून ती काहीतरी मंत्र म्हणत होती.
चारुनी खाली पळत येऊन पवन चा हात पकडला. आणि जोरात ओरडली “बाबा खाली या. संपत रावांच्या काळजाचे एकदम पाणी झाले. अवंतिकाला जानूकडे सोपवत ते खाली उतरले. खाली आल्यानंतर समोर असलेले दृश्य पाहून ते एकदम घाबरून गेले. त्या वेड्या बाईने एका हातात काळी बाहुली धरली होती. तर दुसऱ्या हातात दोन-चार लिंब होती. “कमल तू “ संपतराव एकदम ओरडले. परंतु ती अजिबात भानावर नव्हती एका हातात काळी बाहुली आणि दुसऱ्या हातात लिंब पकडून डोळे झाकून ती मोठ्या मोठ्याने कसले तरी मंत्र म्हणत होती.
पवन आणि संपत रावांनी पुढे जाऊन तिला दोन्ही हाताला पकडले. आणि ती एकदम ओरडायला लागली. चारूने ने परत येऊन तिचे दोन्ही हात दोरीने गच्च बांधले. पुढे संपतराव मध्ये ती बाई आणि मागे पवन त्याच्या मागे चारू असे सगळे एका मागोमाग पायऱ्या चढून वर अवंतिकाच्या खोलीत आले. चारू एकदम गोंधळून गेली होती. नक्की काय चालले आहे हे तिच्या लक्षात आले.
वरती जानू अवंतिकाला पाणी देत होती. त्या बाईला बघून अवंतिका खूप घाबरली आणि थरथर कापू लागली. ती बाई अजूनही शुद्धीत नव्हती तिचे मंत्र पुटपुटणे चालूच होते. पवन चारू तुम्ही घट्ट पकडून ठेवा मी गावातून माणसे बोलावून आणायला सांगतो. असे म्हणून संपतराव बाहेर गेले आणि बंगल्या बाहेर असलेल्या राखणदारांना आत पाठवून दिले.
त्यांनी सगळ्यांनी पकडून तिला हॉलमध्ये आणले. तोपर्यंत गावातून बरेच बाया माणसे आली होती. रात्रीचा बराच अंधार पडला होता. बाया कमल मावशीकडे पाहून काहीतरी कुजबुजत होत्या. संपतराव त्या बाईकडे पाहून म्हणाले “कमल तू तर अवंतिकाची सख्खी मावशी ना ग. आणि तूच तिच्या जीवावर उठलीस. कशासाठी करत होतीस हे सगळं?
म्हणजे गोधू मावशी अवंतिकाच्या मावशी बद्दल बोलत होती तीच ही मावशी तर. “आत्तापर्यंत ही गावात जाणून जादूटोणे करत होती आता ही तर मालक ही बंगल्यात शिरली “ गावातल्या बायका मोठ्याने म्हटल्या.तोपर्यंत कमल मावशीचे दोन मुल आले. आणि त्यांनी तिला हाताला धरून घराबाहेर नेले.
“अवंतिका ची मावशी आहे म्हणून सोडून दिलं नाही तर पोलिसांनाच फोन केला असता. संपतराव ओरडत त्या मुलांना म्हणाले”. पुन्हा ही बंगल्याच्या आसपास दिसता कामा नये. नाही होणार मालक असं माफ करा. तिच्या डोक्यावर परिणाम झाला आहे त्यामुळे ती असली उद्योग करते. असं म्हणून ती मुले कमल मावशीला निघून गेले.
घडलेले सगळे चारुशीला च्या समजण्याच्या बाहेरचे होते. ती एकदम सोफ्यावर बसली. तिचे संपूर्ण अंग थरथर कापत होते. जानू तिला पाणी देत धीर देत होती.
क्रमश…..
😴😴
धडधड वाढत होती… एक एक वाक्य वाचताना…….