चारुशीला -6
एक आठवडा लग्नाची सर्व धामधूम उरकल्यानंतर चारुशीला (Charushila )माहेरी जाऊन आली.निवृत्त राव आणि पवन यांनी कारखान्यात जायला सुरुवात केली.
कुलदेवी चे सगळे कार्यक्रम थाटात पार पडले. मोठी पूजा घालून गावातील सर्व लोकांना बोलवण्यात आले. सर्व लग्न व लग्नानंतरचे संस्कार सुशीला ताईंच्या मनासारखे झाले. चारुशीला सुद्धा पाठवणीसाठी माहेरी जाऊन आली. सगळं कसं छान चाललं असताना एकदम माशी शिंकली.
सुशीलाताई बाथरूम मध्ये पाय घसरून पडल्या. डोक्याला मार लागल्यामुळे त्या तिथेच बेशुद्ध झाल्या. बराच वेळ चारुशीलाला सुशीलाताई आजूबाजूला कुठेच न दिसल्यामुळे तिने बाथरूमचा दरवाजा वाजवला. दरवाजा आतून लॉक असल्यामुळे तिला कळाले की सुशीला ताई आत मध्येच आहेत.
तिने पटकन अवंतिकाला बोलून घेतले आणि पवनला फोन केला. बाथरूमच्या दरवाजाचे लॉक काढून त्यांनी दरवाजा उघडला. तर सुशीला ताई आत मध्ये बेशुद्ध पडल्या होत्या. तात्काळ त्यांना हॉस्पिटलमध्ये हलवण्यात आले. सुशिलाताई कोणताच रिस्पॉन्स देत नव्हत्या.
डोक्याला अंतर्गत मार खूप लागलेला होता.शेवटी डॉक्टरांनी कोमात गेल्याचे निदान केले. आणि संपत रावांच्या पायाखालची जमीनच सरकली. जवळजवळ महिनाभर सगळ्यांच्या हॉस्पिटलच्या वाऱ्या चालू होत्या. परंतु सुशीला ताईंच्या प्रकृतीमध्ये काहीच बदल दिसत नव्हता. चारुशीला अवंतिका आणि पवन अगदी घाबरून गेले होते. काय करावे हेच त्यांना सुचत नव्हते.
संपत रावांच्या एका जवळच्या मित्राचा मुलगा न्यूरोसर्जन होता त्याने सुशीला ताईंना घरी आणण्याचा सल्ला दिला. आणि सुशीलला ताईंना व्हेंटिलेटर सह घरी आणण्यात आले. त्यांचे डोळे संपूर्णतः उघडे असायचे डोळ्यांचे बुबुळे जाग्यावरच थांबलेली. त्यांच्याकडे पाहून असे वाटायचे त्यांना सगळे काही दिसत आहे कळत आहे. पण हालचाल मात्र अजिबात नव्हती. घरची सगळी जबाबदारी चारुशीला वर पडली होती.
अवंतिकाही तिच्याबरोबर होती. तरच पाहुण्यांची येजा चालूच असायची. त्यातच चारुशीला चा दिवस जायचा. पवन तर अगदी खचून गेला होता. हसत्या खेळत्या घराला कुणाची नजर लागली काही कळले नाही. सकाळपासून संध्याकाळपर्यंत चारुशीला आणि अवंतिका दोघी बरोबरच असायच्या.
पवन आणि संपत रावांनी पुन्हा कारखान्यात जायला सुरुवात केली. सुशीला ताई साठी एक नर्स ठेवली होती. तिची संपूर्ण सोय बंगल्यात केल्यामुळेतीती तिथेच राहत असे. अवंतीकाही सुशिलाताई जवळ जाऊन बसत असे. जवळजवळ दोन-तीन महिने यातच लोटले. सुशीला ताईंच्या प्रकृतीमध्ये अजिबात सुधारणा होत नव्हती.
आता संध्याकाळच्या स्वयंपाकाचे बरेच काही चारुशीला बघायची. त्यामुळे पवन घरी आल्यानंतर त्याचा चहा पाण्याचा अवंतिका बघत होती. सुशीला ताईंच्या दुखण्यामुळे चारुशीला आणि पवन यांना तितकासा एकांत मिळाला नव्हता.पवन घरी आल्यानंतर अवंतिका पवन च्या पुढे मागे असायची हे चारुशीला कुठेतरी खटकायला लागले होते.
अवंतिका ने आपल्याला लग्नाच्या आधी सांगितलेलं… तिच्या डोक्यात अजूनही घोळतच होते. पण ती स्पष्ट काहीच बोलू शकत नव्हती. नवीन सुनेचा पायगुण काही चांगला नाही… अशी कुजबूज नोकराचा चाकरांमध्ये सुरू झाली. खरं तर अवंतिकाचा यावर अजिबात विश्वास नव्हता.
हळूहळू दिवस सरत होते. सुशीला ताईंच्या तब्येतीमध्ये काही फरक जाणवत नव्हता. संपत राव दररोज संध्याकाळी कारखान्यातून आल्यावर हताशपणे सुशीला ताईंचा हात हातात घेऊन बसून राहायचे. लग्न झाल्यापासून वाईट काळात सुशीला ताईंनी संपत रावांना खूप साथ दिली होती. आत्ताशी कुठे सुखाचे दिवस चालू होणार होते आणि सगळं अघटीत होऊन बसलं. पवन सुद्धा खूप हताश झाला होता.
आई आई म्हणत तो…. आईच्या डोक्यावरून हात फिरवत असे. आत्ता सुशीला बाई उठून बोलतील इतके त्यांचे डोळे पवन कडे खीळून राहायचे. पण कसलाच प्रतिसाद देत नव्हत्या. चारुशीला त्याला धीर द्यायची. एक दिवस चारुशीला चे आई वडील म्हणजेच निवृत्तीराव आणि सुमन सुशीला ताईंना भेटायला आले. आणि निवृत्ती रावांनी बाहेरगावी एका ठिकाणी कोमात केलेल्या रुग्णांवर एक बाबा आयुर्वेदिक उपचार करतात असे सांगितले. परंतु त्यासाठी आजारी असलेले माणूस आणि त्याच्याबरोबर एक माणूस असे दोघेजण तिथे चार ते पाच महिने राहाने गरजेचे आहे. असे म्हटले.
निवृत्ती रावांना कुठेतरी आशेचा किरण दिसला. आपण दोघे जण जाऊन अगोदर पाहून येऊ असे निवृत्ती रावांचे आणि संपत रावांचे ठरले. दुसऱ्याच दिवशी ते दोघे जायला निघाले. जवळजवळ 700 ते 800 किलोमीटरचा प्रवास होता. त्यामुळे निवृत्ती रावांनी दोन ड्रायव्हर बरोबर घेतले. पोहोचायला जवळजवळ दहा ते बारा तास लागणार होते.
चारुशीला ने त्यांच्याबरोबर खाण्याचे सामान दिले. आता घराची सर्व जबाबदारी एक सून म्हणून चारुशीलावर आली होती. अवंतिका मदतीला होतीच.
चारू आपण संध्याकाळी गावाबाहेरच्या मंदिरात जाऊन येऊया… पवन चारुशीलाला म्हटला. मी कारखान्यातून येतो तू आवरून ठेव. असे पवन ने म्हणतात चारुशीला हो म्हणाली. अवंतिकाला मात्र ते अजिबात आवडले नाही. ती पटकन तिच्या खोलीत निघून गेली.
घरात आई आजारी असताना हे दोघेजण कसे बाहेर जाऊ शकतात. याचा तिला राग आला. संध्याकाळी चारुशीला स्वयंपाकिन मावशीला स्वयंपाकाच्या काही सूचना देत असताना अवंतिका तिथे आली… आणि जे व्हायला नको तेच झाले.
क्रमश….
जीव कासावीस होतो वाचताना