चारुशीला-21
संध्याकाळी सगळ्यांचे जेवण झाले. जानूला चारुशीला(Charushila)च्या घरामध्ये खूप अवघडल्यासारखे होत होते. इतके मोठे घर. अध्यायवत साधने असलेले. जानू आल्यापासून घरातले सगळे चांगलेच वागत होते. इतके सगळे छान लोक असतानाही सगळं घडतच कसा आहे असं तिला वाटून गेले.
“अवंतिका ताई चल आपण बागेत फिरून येऊ. जानू अवंतिकाला म्हणली. नाही नको “ माझी खोली थोडी आवरायची आहे मी जाते. असं म्हणून अवंतिका तोऱ्यातच निघून गेली.
जानूला खरंतर तिला बरोबर घेऊन जाऊन तिच्या मनातले काढून घ्यायचे होते पण काही हरकत नाही. पुन्हा कधीतरी असं म्हणून जानू चारुला मदत करण्यासाठी किचनमध्ये गेली. रुक्मिणी मावशी तुम्ही इथे जवळ च राहता का? जानू ने रुक्मिणीला प्रश्न विचारला. “हो बाळा मी या गावातच राहते. “ चारुने जानू कडे पाहिलं. डोळ्यानेच काय चाललंय तुझं असं तिला म्हटले. तसे जाणूने डोळे मिचकवले. “मग आता तुम्ही इतक्या रात्री एकट्यात जाणार का गावात? जानूने पुन्हा विचारले. नाही माझे कारभारी येतात मला रात्री घ्यायला बंगल्या बाहेर. “ रुक्मिणी म्हटली.
सगळं उरकल्यानंतर चारू जानूला घेऊन अवंतिकाच्या शेजारच्या खोलीमध्ये गेली. प्रत्येक खोलीला इनसूट टॉयलेट बाथरूम होते. जानूला ते पाहून खूपच आश्चर्य वाटले. “ताई जा तू मी झोपेने एकटी. थोडावेळ पुस्तक वाचते आणि मग मी झोपेन. काही वाटलेच तर मी येईल तुझ्याकडे.”चारू गेली तसा जानुनी दरवाजा आतून बंद करून घेतला.
बराच वेळ ती पुस्तक वाचत होती. परंतु तिचे पुस्तक वाचण्या मध्ये अजिबात लक्ष नव्हते. तिला काही करून अवंतिका बरोबर वेळ घालवायचा होता. थोड्या वेळाने ती बाहेर आली आणि अवंतिका चा दरवाजा वाजवला.
“कोण? ताई मी आहे जान्हवी? जानूने आवाज दिला. “काय ग काही हवंय का तुला. अवंतिका दरवाजा उघडत म्हणाली. नाही मला करमत नव्हतं म्हणून म्हटलं थोडा वेळ बसावं. जानू म्हटली. खरं तर अवंतिकाच्या खूप जीवावर आले होते. नाईलाजाने तिला तिने आत घेतले आणि बसायला सांगितले.जानूने खोलीत सगळीकडे नजर फिरवली.
एक वेगळ्याच प्रकारचा सुगंध तिच्या खोलीत पसरला होता. खोली धुरकट वाटत होती. ताई किती छान वास येतोय. कशाचा आहे? आणि खोलीत असा धूर का दिसत आहे. जानूने विचारताच अवंतिका ने एकदम चमकून तिच्याकडे पहिले.
“ काही नाही ग ओव्याची धुरी घेत होते. थोडी सर्दी झाल्यासारखे वाटतं होते म्हणून. अवंतिका कशी बशी म्हटली. परंतु हा धूर र वेगळ्याच प्रकारचा आहे हे जानू च्या लक्षात आले. बाथरूम च्या सापटीतून धूर येत होता. जानू तिकडे जाणार तोच अवंतिका एकदम ओरडली.
“जानू प्लीज तू जातेस का झोपायला. मला खूप झोप येत आहे. असं म्हणून तिने दरवाजा उघडला. आता मात्र जानूला बाहेर गेल्याशिवाय काही पर्याय नव्हता. ती परत तिच्या रूम मध्ये आली परंतु अवंतिकाच्या रूममध्ये काहीतरी वेगळेच चालले आहे हे तिच्या लक्षात आले.
जान्हवी तशी खूप धीट होती. लहानपनापासून कराटे करत असल्यामुळे थोडा मुलांसारखा वावर तिचा असायचा. एकदम बिनधास्त. शाळेतही टॉपर. घरकामातही एकदम तरबेज. थोडीशी सावळी सडपातळ चाफेकळी नाक लांबसडक केस. चारुवर तिचे प्रचंड प्रेम.
आजच आपण आलो आहे त्यामुळे थोडं सबुरीने घेऊ असा विचार करून ती तिच्या खोलीत असलेल्या बेडजवळील खिडकीत आली. खिडकी उघडली आणि मंद अशी गार वाऱ्याची झुळूक आली. खूप सुंदर होते. खिडकी जवळील बाग. बंगल्याच्या चारही बाजूने बाग असल्यामुळे खूप सुंदर असे वातावरण होते. तिची नजर चारूने सांगितलेला बागेतील बेंच शोधत होती. पण तिला काही दिसला नाही.ती बेडवर झोपून पुस्तक वाचू लागली आणि तशीच झोपी गेली.
“पवन ऐक ना तुला काहीतरी सांगायचे आहे. रागवणार नाहीस ना? चारूने पवनचा हात हातात घेऊन म्हटल. “बोल ना पवन तिच्याकडे पाहत म्हटला.
क्रमश……..
👍👍🥰
खूप छान कथानक
खूप सुंदर 👌