चारुशीला 1 | Charushila

चारुशीला -1

दुपारची भयाण शांततेत पाण्यामध्ये तयार झालेली तरंग चारुशीला(Charushila) एकटक पाहत होती.

जसे तिने पाण्यामध्ये सोडलेले पाय हलवायचे बंद केले.. हळूहळू तरंग कमी होत गेले. असंख्य विचाराने तिच्या डोक्यात थैमान मांडले होते. आपले खरंच चुकले का? आपला निर्णय चुकीचा होता का? आणि तो निर्णय खरच चुकला असेल तर पुढे काय… असे असंख्य विचारांचे वादळ तिच्या डोक्यात घोंगावत होते.

चारुशीला एका सर्वसाधारण कुटुंबातील मुलगी. तिला अजून एक बहीण आणि एक भाऊ होता. छोटी बहिण बारावीला तर भाऊ नववीला. आई घरची शेतीवाडी बघायची तर वडील एका छोट्याशा बँकेमध्ये क्लार्क चे काम करायचे.भजन कीर्तन, उपास तापास करणार खाऊन पिऊन सुखी असनारे चारुशीलाचे कुटुंब होते.

बहिण-भावांचे एकमेकांवर खूप प्रेम. सर्व भावंडांना आई-वडिल करत असलेल्या कष्टाची जाणीव होती. कॉलेज सुटल्यानंतर ति तिच्या आईला शेतीमध्ये थोडीफार मदत करायची. कॉलेजला मात्र तिला तालुक्याच्या ठिकाणी जावे लागायचे. तिच्या घरापासून 15 किलोमीटर लांब प्रवास करायला लागायचा.

ग्रॅज्युएशनच्या शेवटच्या वर्षाला असताना पवन तिच्या क्लासमध्ये नवीनच आला. अभ्यासाच्या निमित्ताने दोघांमध्ये बोलणे सुरू झाले. हळूहळू त्याचे रूपांतर प्रेमात निर्माण झाले. अतिशय बोलका हुशार आणि दिसायलाही छान होता. त्यामानाने चारुशीला दिसायला खूपच सर्वसाधारण सावळी आणि शांत. अभ्यासाच्या निमित्ताने दोघेही लायब्ररीत एकमेकांबरोबर वेळ घालवू लागले.

पवन खूप श्रीमंत घरातला एकुलता एक मुलगा होता. त्याच्या वडिलांचा साखर कारखाना होता. त्याच्या घरच्या परिस्थितीबद्दल चारुशीलाला काहीही ठाऊक नव्हते. दरोरोज भेटीगाठी वाढत गेल्या. मित्र मैत्रिणींनमध्ये चर्चा सुरु झाली. आणि एक दिवस त्याने संपूर्ण वर्गासमोर चारुशीलावर आपले प्रेम आहे हे मान्य केले. दोघांचेही ग्रॅज्युएशन कंप्लिट झाले.

पुढे पवन त्याच्या वडिलांना कारखान्यात मदत करू लागला आणि चारूशिला बाहेरून पुढचे शिक्षण पूर्ण करू लागली. आठवड्यातून एकदा दोनदा ते तालुक्याच्या ठिकाणी भेटत असत. जवळजवळ तीन वर्ष हे चालले होते. आता मात्र चारुशीलाला लग्नासाठी मागणी येऊ लागली.

आता खरा प्रश्न उभा राहिला तो चारुशीला समोर. घरी सांगायचे कसे. कारण घरच्यांनी तिचे लग्न यावर्षी करायचे असे ठरवले होते. त्यामुळे मुलें बघणे सुद्धा चालू झाले होते. पवन बद्दल घरी सांगणे चारूशिलाला शक्य नव्हते. तिची हिंमतच होत नव्हती. एक दोन मागणी आल्यानंतर मुलगा पसंत नसल्याची कारणे देऊन तिने टाळले. पण असं पुन्हा करणे तिला शक्य नव्हते. तिला आई-वडिलांनाही दुखवायचे नव्हते आणि पवनलाही सोडायचे नव्हते.

एक दिवस तिने पवनला भेटायला बोलावले आणि लग्नाचा विषय फार दिवस टाळता येणार नाही त्यामुळे काहीतरी पाऊल उचलायला लागणार असे सांगितले.
आता एकच पर्याय समोर उभा राहिला होता तो म्हणजे पवन ने चारुशीला च्या गावातच कोणाबरोबर तरी ओळख काढून लग्नासाठी पद्धतशीरपणे मागणी घेऊन घरी जाणे. खरं तर पवन चे वडिलांचा स्वतःचा उसाचा कारखाना होता. त्याची आई सुद्धा वडिलांना कारखान्यात मदत करत असे. दोघेही आधुनिक विचारांचे.

पवनची आई सुशीला ताई खूप समजूतदार आणि हुशार.संपत राव म्हणजे पवन चे वडील यांना शून्यातून विश्व निर्माण करण्यासाठी त्यांची खूप मोठी साथ होती. घरातील नोकर चाकर कारखान्यातील कामगार यांना ते दोघेही जीवापाड सांभाळत असे. संपत रावांचे आई-वडील म्हणजेच पवन चे आजी आजोबा खूप लवकर वारल्यामुळे संपत रावांनी खूप कष्ट करून हे सगळे विश्व निर्माण केले होते. लग्नानंतर सुशीला ताईंनी त्यांना खूप साथ दिली.

पवन हा त्यांचा एकुलता एकुलता एक मुलगा असल्यामुळे पवन वर त्यांचे जीवापाड प्रेम होते. तो त्यांच्यासाठी सर्वस्व होता. आणि पवन सुद्धा लहानपणापासून चांगल्या संस्कारात वाढल्यामुळे बाहेरचे व्यर्थ नाद त्याला अजिबात नव्हते.
पवन ने चारुशीला बद्दल घरी सांगितल्यानंतर त्याचे आई वडील सुद्धा चारुशीला बघायला जाण्यासाठी तयार झाले.

चारुशीलाचे वडील निवृत्तीनाथआणि आई सुमन दोघेही कष्टाळू आणि भावीक. गावातीलच एका ओळखीच्या माणसाने पवन चे स्थळ सुमनच्या आई-वडिलांना सुचवले. अर्थात ही ओळख पवन नेच शोधून काढली होती.

तसे बघायला गेले तर पवन च्या घरात त्याचे आई-वडील तो आणि अवंतिका असे चौघेच जण राहत होते.
अवंतिकाला मात्र पवनला मुलगी बघायला जायचे आहे. ही बातमी कानावर पडल्यानंतर खूप मोठा धक्का बसला.

अवंतिका म्हणजेच संपत रावांच्या मित्राची मुलगी. तिचे आई-वडील ती दोन वर्षाची असताना एका एक्सीडेंट मध्ये गेले. संपतराव त्यांचे खूप जवळचे मित्र असल्यामुळे त्यांनी ती मुलगी आपल्या घरी आणली आणि स्वतःच्या मुलीसारखे तिला लहानाचे मोठे केले. पवन आणि अवंतिका या दोघांनाही त्यांनी सारख्याच मायेने मोठे केले.

चारुशीला ला बघायला जाण्यासाठी पवनाचे आईवडील जाणार होते. तशी तयारीही झाली होती.

क्रमश……..