चारुशीला 22 | Charushila

चारुशीला-22

“पवन ऐक ना मला काहीतरी सांगायच आहे तुला.”चारुशीला (Charushila) पवनचा हात हातात घेऊन म्हणाली. “बोल ना पवन पुस्तक मिटत म्हणाला.”

तू रागवणार नाहीस ना? बोल तर तू नाही रागवणार. पवन चारुकडे पाहत म्हणाला.मी आई-बाबांकडे गेले होते तेव्हा. आपल्या आईंच्या देखभालीसाठी जी नर्स आपल्याकडे होती. मी तिच्या घरी गेले होते. तिची चौकशी करायला.पवन एकदम आश्चर्यचकित होऊन तिच्याकडे पाहू लागला.

चारू पुढे सांगू लागली मला त्या नर्स कडून कळालं की. त्यांना कोणत्यातरी वेड्या बाईने मागून डोक्याला मारल्यामुळे त्या बाथरूम मध्ये पडल्या होत्या. मला वाटते त्या नक्की गोधू मावशी असणार.

“काय पवन एकदम ओरडून म्हणाला आणि त्या नर्स च्या घरचा पत्ता तुला कुठे मिळाला. पवन एकदम म्हटला.मी हॉस्पिटलमध्ये गेले तेव्हा तिथून मिळाला मला. चारुने उत्तर दिले “चारू तुझ्या डोक्यात नक्की काय चालले आहे.”

पवन संशयाने चारुकडे पाहू लागला. पवन त्यादिवशी आईच्या व्हेंटिलेटर च्या नळ्या काढून टाकणे आणि नर्स बेशुद्ध अवस्थेत बाथरूम मध्ये सापडणे हे मला काहीतरी विचित्रच वाटत होते. आणि त्या दिवशी हॉस्पिटलमध्ये ती नर्स आपल्याला सांगत असताना अवंतिका तिथे आली आणि ती एकदम गप्पच झाली.

तेव्हाच माझ्या डोक्यात आले होते. इथे नक्कीच काहीतरी मुरतंय.” “आपण पहिल्यांदा देवळामध्ये गेलो तेव्हा त्या वेड्या गोधू मावशी काय म्हणाल्या होत्या आठवतंय ना.“ अगं त्या वेड्याच आहे त्या काहीही म्हणतील आणि तू ते इतकं सिरीयसली घेशील असं मला कधीच वाटलं नव्हतं. पवन म्हटला.

“नाही पवन गोधू मावशी वेड्या नाहीत त्यांनी वेड्याच सोंग घेतलेला आहे. चारू पवन कडे पाहत म्हणाली.“चारू तु ह्या प्रकरणाचा चांगलाच ध्यास घेतला आहेस असं काहीही नाही हे सगळे तुझ्या मनाचे खेळ आहेत.

गोधू मावशी कशा घरात शिरतील? आता मात्र पवनला राहवलं नाही.नाही पवन ती नर्स अजिबात खोटं बोलत नव्हती. ती सुद्धा झालेल्या प्रकरणाने खूप हादरून गेली आहे. चारू म्हणाली.“पवन ऐक ना मी हे सगळं कोडं हळूहळू सोडवण्याचा प्रयत्न करत आहे. खरंतर जानूला मी यासाठीच बरोबर घेऊन आले. मला फक्त तुझी साथ हवी आहे यात. देशील ना?

अग वेडे माझी आई ज्यांच्यामुळे गेली त्यांचा शोध लागून त्यांना शिक्षा मिळाली तर मला आनंदच होणार आहे. पण त्यामुळे अजून एकदा घरात काही अघटित व्हायला नको.पवन अगदी काळजीने बोलला. नाही पवन प्रश्न फक्त तेवढाच असता तर मी सोडूनही दिला असता. पण त्यानंतर घरात तुझ्यावर हल्ला झाला. आपल्या रूम मधल्या वस्तूंची जागा बदलतीये. हे सगळे मला जरा विचित्रच वाटत आहे.

अवंतिका चे नाव सांगावे का असे तिच्या अगदी ओठावर आले. पण काहीच पुरावा नसता नसताना बोलणे योग्य नाही. एक तर अवंतिका लहानपणापासून ह्याच घरात वाढल्यामुळे संपत रावांना ती अगदी मुलीसारखी होती. तिच्यावर आरोप करणे म्हणजे आपले घरातले स्थान हलके करण्यासारखे होते त्यामुळे तो विषय तिने टाळलाच.

“हे बघ चारू तुला काय करायचे ते कर फक्त एक लक्षात ठेव. तुला दुखापत होईल आणि त्रास होईल असं काहीही करू नकोस. तुला काही वाटलेच तर मी मदत करेन. मी उद्याच तुला एक नवीन फोन आणून देतो. तो फोन तू तुझ्याजवळ ठेव. असं म्हणतात चारू हो म्हटली.चारू ला आता एकदम मोकळं वाटत होतं.

पवनला अंधारात ठेवून तिला काहीही करायचे नव्हते. चारू उठून खिडकी जवळ गेली आणि त्या बागेतल्या बेंचवर कोणी दिसते का पाहू लागली. “ चारु ती खिडकी बंद कर आणि झोपून घे बरं. असं पवन म्हणताच चारुने ती खिडकी बंद केली.

रात्री दोन अडीचच्या सुमारास खिडकीवर कोणीतरी जोरात दगड मारल्याचा आवाज आला. चारू आणि पवन दोघेही एकदम खडबडून जागे झाले. पवन खिडकी जवळ जाताच पवन “खिडकी उघडू नकोस चारू एकदम ओरडली. दोघेही दरवाजा उघडून हॉलमध्ये आले आणि घराचा मुख्य दरवाजा उघडून बाहेर जे राखणदार ठेवले होते त्यांना आवाज दिला.

ते सगळे पळतच त्यांच्याकडे आले. “काय झालं मालक एकाने विचारले. “अरे कुणीतरी खिडकीवर जोरात दगड मारला. असं म्हणतात ते चौघेही पळत घराच्या मागच्या बाजूला असलेल्या बागेकडे पळत गेले. जिथे पवन च्या खोलीची खिडकी होती. त्यांनी भरपूर शोधा शोध केली पण तिथे कोणीच नव्हते. आवाजाने संपतराव उठून बाहेर आले. झालेला प्रकार पवन ने त्यांना सांगितला. आता मात्र संपत रावांचा चेहरा एकदम काळजीने भरून गेला.

क्रमश….